Frá og með föstudeginum 24. apríl verður öllum sem koma til Íslands skylt að fara í sóttkví í 14 daga frá komudegi. Samhliða verður tekið upp tímabundið landamæraeftirlit á innri landamærum, samkvæmt því sem fram kemur í sameiginlegri tilkynningu heilbrigðisráðherra og dómsmálaráðherra. Að óbreyttu falla reglurnar úr gildi 15. júní 2020.

Um hverja gildir krafan um sóttkví?

Krafan um sóttkví á við um komu fólks, óháð þjóðerni, frá löndum sem sóttvarnalæknir skilgreinir sem há-áhættusvæði. Sem stendur á það við um öll lönd nema Færeyjar og Grænland. Reglulega verður endurmetið hvort einhver lönd eða svæði falli ekki lengur undir þessa skilgreiningu.

Leiðbeiningar um framkvæmd sóttkvíar

Hvers vegna þurfa allir að fara í sóttkví?

Á Íslandi hefur að mestu tekist að ráða niðurlögum COVID-19 faraldursins þannig að einungis nokkur tilfelli greinast daglega. Eitt mikilvægasta atriðið til að viðhalda stöðunni og koma í veg fyrir víðtækan faraldur hér á landi er að tryggja að smit berist ekki hingað frá öðrum löndum, hvorki með einstaklingum sem búsettir eru á Íslandi né ferðamönnum.

Hvernig verður reglunum framfylgt?

Tekið verður upp tímabundið landamæraeftirlit á innri landamærum Schengen-svæðisins í samræmi við útlendingalög og reglugerð um för yfir landamæri. Gerð verður krafa til þeirra sem flytja farþega til landsins að þeir útfylli svokallað e. Public Health Passenger Locator eða sambærilegt form og munu farþegar þurfa að framvísa því við landamæraeftirlit.

Með því er gert að skilyrði við komu fólks til landsins að fyrir liggi allar nauðsynlegar upplýsingar um hvar viðkomandi muni dvelja í sóttkví og hvernig henni verður háttað.

Hverjir mega koma til landsins?

Reglur um ferðatakmarkanir til Íslands eru einnig í gildi til 15. júní en samkvæmt þeim er útlendingum, sem hvorki eru EES- né EFTA-borgarar, óheimilt að koma til landsins nema þeir geti sýnt fram á að för þeirra sé vegna brýnna erinda. Sjá nánari upplýsingar í fyrri frétt á heimasíðu stofnunarinnar.

Dómsmálaráðherra hefur tilkynnt að ferðatakmarkanir sem tóku gildi þann 20. mars sl. verði framlengdar til 15. maí nk., í samræmi við tilmæli framkvæmdastjórnar ESB til aðildarríkja Schengen samstarfsins.

Umfang ferðatakmarkananna er óbreytt og er útlendingum, sem hvorki eru EES- né EFTA-borgarar, áfram óheimilt að koma til landsins nema þeir geti sýnt fram á að för þeirra sé vegna brýnna erinda.

Nánari upplýsingar um til hverra ferðatakmarkanirnar ná og hverjir eru undanþegnir þeim er að finna í fyrri frétt á heimasíðu Útlendingstofnunar. 

Á heimasíðunni er jafnframt að finna svör stofnunarinnar við ýmsum spurningum sem tengjast COVID-19. 

Útlendingar sem staddir eru hér á landi og komast ekki til síns heima vegna ferðatakmarkana, sóttkvíar eða einangrunar mega dvelja hér á landi án dvalarleyfis eða vegabréfsáritunar til og með 10. ágúst 2020, samkvæmt bráðabirgðaákvæði sem bætt var við reglugerð um útlendinga og hefur þegar tekið gildi.

Um hverja gildir bráðabirgðaákvæðið?

Ákvæðið gildir um útlendinga sem dvöldu hér á landi fyrir innleiðingu ferðatakmarkana þann 20. mars 2020 á grundvelli:

• dvalarleyfis, sem nú er útrunnið eða rennur út áður en viðkomandi getur yfirgefið landið,
• áritunar, sem nú er útrunnin eða rennur út áður en viðkomandi getur yfirgefið landið,
• áritunarfrelsis, en mun hafa dvalið lengur en 90 daga á Schengen svæðinu áður en viðkomandi getur yfirgefið landið.
  
  

Um hverja gildir bráðabirgðaákvæðið ekki?

Ákvæðið gildir ekki um útlendinga sem voru í ólögmætri dvöl fyrir 20. mars 2020 og kemur ekki í veg fyrir frávísun eða brottvísun á þeim grundvelli eða öðrum grundvelli samkvæmt ákvæðum útlendingalaga.

Þarf ég að óska eftir heimild til að dvelja lengur á landinu?

Nei, ekki þarf að óska eftir heimild til að dvelja lengur á landinu. Reglugerðarbreytingin veitir öllum þeim sem hún nær til sjálfkrafa heimild til að dvelja lengur á landinu án dvalarleyfis eða vegabréfsáritunar.

Hvað má ég dvelja lengi á landinu?

Útlendingar í þessari stöðu eru beðnir um að yfirgefa landið eins fljótt og hægt er, í síðasta lagi 10. ágúst 2020.

Þann 1. apríl 2020 taka gildi breytingar á lögum um íslenskan ríkisborgararétt nr. 100/1952.

Breytingarnar ná meðal annars til ákvæða laganna um biðtíma vegna sektarrefsinga, sem telja má sanngjarnt vegna breyttra reglna um fjárhæðir sekta vegna umferðarlagabrota, og biðtíma vegna fangelsisrefsinga. Þá er skýrleiki nokkurra ákvæða sem mæla fyrir um skilyrði fyrir veitingu íslensks ríkisborgararéttar aukinn, í þeim tilgangi að bæta skilvirkni og gagnsæi laganna.

Til að koma til móts við fyrrum íslenska ríkisborgara, sem misstu sitt íslenska ríkisfang við það að öðlast annað ríkisfang, er ákvæði um heimild til endurveitingar íslensks ríkisborgararéttar tekið upp í lögin sem varanlegt ákvæði.

Loks er búsetuskilyrði einstaklinga sem óskað geta eftir íslensku ríkisfangi á grundvelli norræns samnings um ríkisborgararétt stytt úr sjö árum í þrjú og búsetuskilyrði fyrir maka íslenskra ríkisborgara lengt úr þremur árum í fjögur.